Forum zostało przeniesione.

Świetlik

Dziękuję Kamci i Domaszy. Za każdą ich niespełnioną miłość, za każde ich słowo i pogląd na to uczucie. Dziękuję Sellenie, za zaangażowanie w rozmowach. Dziękuję Godzilli, bo po prawdzie to ona to wszystko przepowiedziała i otworzyła moje serce na zakochanie.
Ptysiowi. Napisałam... wszystko. Ale to i tak za mało.
Z fragmentami tekstów Imogen Heap. Piosenki następujące, użyte w tej samej kolejności:
[ Oh me, oh my [ Embers of love [ The moment I said it [ Leave me to love [ Goodnight and go [ Airplane [ Shine.
Najlepiej czytać przy Leave me to love. Proponuję ściągnąć bądź słuchać stąd: http://youtube.com/watch?v=4ncY-uyPkOc

Bombarded by the phone, in my own home
Can't get the space that I need

Czy tak będzie zawsze? Że w przypływach złości, rozpaczy, tęsknoty będę się tak czuć? Będę się pytać, po kiego chuja opuszczałam, jak powiedziano, spokojną, pewną przystań? Będę sobie zadawać ciosy, twierdząc, że za bardzo ryzykuję. Co z tego, że kto nie ryzykuje, ten nie wygrywa? Ja tańczę na cienkiej linii uczuć. Może i wygram, a może spadnę i wściekłość, żal i rozpacz rozerwą mnie na kawałki.

Embers of love

Daj mi więcej stabilności. Pokaż, że mnie kochasz. Że każdą chwilę chcesz spędzić ze mną. Że naprawdę nigdy mnie nie zranisz. Że tylko ja się liczę. Że zrobisz dla mnie wszystko. Że… żeżeże. Że mnie kochasz. Tak. Tylko, że mnie kochasz.

The moment I said it… The moment I opened my mouth

Kochać? W tym jest zawarte wszystko. To znaczy „nigdy Cię nie zranię, nigdy Cię nie zdradzę, chcę z Tobą być, chcę wszystkiego, co dla Ciebie najlepsze, nawet moim kosztem”. Wiesz, dlaczego tak trudno mi to powiedzieć? Bo się boję, że nie dam rady albo że zbyt na tym ucierpię. Nigdy nie byłam skłonna do poświęceń. Ale… ważne są chęci. A ja bardzo chcę. Tylko że Twoja nieobecność mnie przytłacza. Ucisza moje pragnienia, marzenia i zapał. Gasi żar, z jakim wyobrażam sobie, co dla Ciebie mogę zrobić, jeśli tylko dasz mi zaufać. Myślę, że łatwo zaufam. Bo jednak jestem naiwna. Tylko że nie w stosunku do siebie. Ciągle się podejrzewam. Dlatego cokolwiek byś nie zrobił, jakiegokolwiek ciosu nie zadał, to i tak będzie moja wina. To ma zadatki na toksyczność. Znów się uzależniłam?

Leave me here to love

Tragizuję? Owszem. Cały czas tragizuję. Wystarczy, że nie ma Cię dłużej i zaczynam wariować. Zaczynam zbyt intensywnie myśleć, zbyt racjonalnie. Właśnie dlatego miłość rzadko jest wieczna. Bo ludzie za bardzo się wszystkim przejmują. A trzeba kierować się sercem. Tylko i wyłącznie. Rozum zbyt wszystko pogmatwa. Rozum wie, co mówią inni. Nie słucha tych, którzy nam kibicują, wyłapuje tylko wszystkie przeciw. Niech tylko ktoś zapyta, jak pogodzić jednego doradcę z drugim. Trzeba wybrać, czy kierujemy się głosem rozsądku czy uczuciami. Tak, to pierwsze jest lepsze dla zdrowia. Tylko, że się żałuje.
Ja nie chcę żałować. Wolę mieć poharatane serce, ale nie chcę żałować. Za wiele razy ubolewałam, że nie zaryzykowałam. Mogę usłyszeć, że moja biedna miłość była naiwna. Że jestem dziecinna. „Chyba nie liczyłaś, że będziemy ze sobą aż po śmierć” – to też możesz mi wykrzyczeć. Wierzę, że tego nie zrobisz. Wierzę, że nigdy na mnie nie naplujesz, że nigdy nie wyśmiejesz. Ufam, że nie zdepczesz mojego spojrzenia, że nie zmieszasz z błotem moich ust. Wiem, że nie będę się czuła przez Ciebie upokorzona. Jestem pewna, że nawet nie będziesz próbował wprawić mnie w taki stan.
[] Uciszcie się. Myślicie, że rusza mnie to, że On może mnie zranić? Że mogę płakać dniami i nocami. Że mogę się snuć po świecie, a za mną może ciągnąć się smuga melancholii. Że mogę śmiać się sztucznie? Że mogę w środku przeklinać każdego, kto zapyta, co u mnie słychać? Że mogę czuć się jak nigdy samotna? Że mogę przestać być sobą? Że w ogóle mogę przestać żyć? Że mogę jedynie istnieć w przestrzeni i odpowiadać tak, jak zostałam zaprogramowana? A, owszem. Mogę. Dla Niego mogę to wszystko. Ta gra miłością się nazywa…

Must you make me laugh so much

Chcę, żebyś mnie poznał. Żebyś znał każdy skrawek mojego życia. Żebyś znał moich przyjaciół i wiedział, jak wiele im zawdzięczam. Żebyś wiedział, o kogo chodzi, kiedy mówię Doma, Księżu, Sor’ca, siostra. Żebyś od razu łapał, kto to jest Johanna, Joh czy Asia lub kogo nazywam Kamcią, Czarą.
Żebyś czuł się, jakbyś przeżył całe moje życie razem ze mną. Jakbyś był obecny w każdej sekundzie. Żebyś wiedział, jaka byłam kiedyś i jaka jestem teraz. Żebyś wiedział, czego już się nauczyłam, a co muszę poznać. Żebyś wiedział, kim jest ta dziewczyna, którą trzymasz za rękę. Żebyś umiał mnie zrozumieć. Żebyś na widok mojego uśmiechu, wiedział, czy jest on prawdziwy. Żebyś słysząc mój płacz wiedział, co się stało. Tak, chcę, żebyś ponadto wszystko był moim przyjacielem.
Chcę Ci sprzedać całą swoją duszę. Cała ja za Twoją miłość. Całe moje życie jest dla Ciebie. Naucz się z tego korzystać. I naucz się dzielić z innymi. Bo zawsze musisz pamiętać, kto jest dla mnie najważniejszy. Musisz to zrozumieć i zaakceptować.
Musisz wiedzieć, czego się boję i co jestem w stanie przezwyciężyć. Musisz nauczyć się mnie chronić. Musisz wiedzieć, o czym marzę i czego nienawidzę. Musisz wiedzieć, co znaczy moje „nie”. Musisz wiedzieć, co mogłabym robić bez przerwy, a na co nie spojrzę.
I przy tym wszystkim musisz pozostać sobą.
Musisz umieć mnie przekonywać. Musisz umieć zgadywać, co mam na myśli. Musisz wiedzieć, co możesz we mnie zmienić i co powinieneś zostawić w spokoju. Musisz umieć dawać i widzieć, co możesz brać. Musisz mi mówić, czego pragniesz.
Chcę, żebyś robił to wszystko, żebyś potrafił, czuł i wiedział.

Drifting though the atmosphere
And up into space [ Just flying in my airplane ]

Nie kocham Cię za to bardzo turkusowe spojrzenie, w którym topię się, jak w ciszy pozwalającej mi funkcjonować. Które jest inne niż reszta świata. Które odbija w sobie obrazy, jakich nigdzie indziej nie zobaczę.
Nie kocham Cię za głos, który przyjemniejszy jest niż szum wiatru nad morzem. Nie za krzyk, podobny do szumu wiatru, kiedy zjeżdża się z górki na rowerze. Nie za głośny oddech, gorący jak wiatr, poprzedzony cichym szumem. Nie za nucenie.
Nie kocham Cię za dłonie, jak ciepły deszcz. Nie za dotyk jak deszcz, który tak uwielbiam. Nie za głaskanie, nie za spacery po plecach. Nie. Nie kocham Cię za ulewy Twej bliskości.
Nie kocham Cię za ciche, szybkie kroki. Nie kocham Cię za opadające na twarz kosmyki włosów. Nie kocham Cię za Twoje poglądy, tak ukształtowane i pewnie głoszone. Nie kocham Cię za pasję wydobywającą się z Twojego gardła, kiedy do mnie mówisz. Nie kocham Cię za uśmiech. Nie kocham Cię za to, jak zachowujesz się w społeczeństwie.
Właściwie, to nie kochałabym Cię wcale, gdyby nie jeden istotny fakt, który tak różni Twoją osobę od innych. Każda część mnie chce Cię kochać.

Shine [ I will not cry, I will not die ]

Wiedz, że bardzo się staram. Że chcę być dla ważnych mi osób światłem. Że będę wiecznie promieniować sobą dla tych, którzy mnie potrzebują. Non abiit, non obiit. Nie odeszła, a pamięć o niej nie umrze. I niech tak będzie.
Pomożesz mi? Będziesz mówił, że mnie wymagasz? Nie chcę być tylko kimś, z kim możesz iść do parku i pić Fantę. Chcę, żebyś mi mówił, co czujesz. Chcę umieć Ci pomóc, kiedy zażyczysz sobie tej pomocy. Chcę Ci dać to, co wiem.
Powiedz, chcesz, żebym żyła dla Ciebie?

Czarodziejka Słów

Szlocham. Kurwa, tak strasznie szlocham. Te łzy wielkie niczym groch. Ten rozmazany makijaż. Ten dreszcz, przechodzący od czubka głowy, poprzez kręgosłup na stopach skończywszy. To cała ja.
Ostatnio jestem na to wszystko taka podatna.
Nie wiem, kiedy ostatni raz coś poruszyło mnie równie mocno.
Nie wiem, kiedy ostatni raz chłonęłam każde napisane słowo, tak mocno wczuwając się, jakbym zupełnie pisała to ja sama. Ze swojego doświadczenia, ze swojego życia.
Pisałaś o miłości. Nigdy nie potrafiłam jej zdefiniować. Zawsze była czymś, co znajdowało się pozna granicami mojego umysłu.
A chciałam ją zrozumieć.
I zrozumiałam. Dzięki Tobie. Zrozumiałam jej istotę, jej naturę. A kiedyś jeszcze poznam ją na własnej skórze i zrozumiem lepiej. Może dzięki temu uda mi się ją dostrzec?
Kilka cytatów poruszyło mnie wyjątkowo:
"Właśnie dlatego miłość rzadko jest wieczna. Bo ludzie za bardzo się wszystkim przejmują. A trzeba kierować się sercem. Tylko i wyłącznie."
Wiesz, co napisałam po tym Panu R?
KaMcIa 2 =) 18:56:56
Gdybym kierowała się sercem to pobiegłabym na to jutrzejsze spotkanie.

I kolejny fragment. Cudowny:
"Kochać? W tym jest zawarte wszystko. To znaczy „nigdy Cię nie zranię, nigdy Cię nie zdradzę, chcę z Tobą być, chcę wszystkiego, co dla Ciebie najlepsze, nawet moim kosztem”"

Nie napiszę, że chciałabym być tak wielka i utalentowana jak Ty. Nie.
Do tego trzeba dążyć samemu. Widzieć i rozumieć więcej niż inni.
Mam nadzieję, że kiedyś mi się to uda.
Że ze ślepca stanę się osobą, która dostrzega wszystkie barwy.
Które nawet pomału już dostrzegam. Ale żeby otworzyć oczy brakuje mi jeszcze dużo...

Kocham Cię, Świetlu. Za to, że jesteś. Za to jak piszesz. Za to, co przekazujesz.
Za to, że otwierasz mi oczy.

Krwiożercza

Yumi

Zatkało mnie. Nie wiem, co napisały poprzedniczki, prócz tego, że Kamila się rozpłakała i, że uważa, iż nie jest tak utalentowana jak Ty. Wiem natomiast, że zgadzam się z prawie każdym zdaniem tego tekstu. Tylko z ostatnim zdaniem... tylko z nim się nie zgadzam. Ja wolę żyć dla siebie. I uważam, że człowiek powinien żyć tylko dla siebie, bo inaczej niektórzy mogliby go zniszczyć.

Oczywiście tekst mi się podoba. Przejmujące słowa i nie dziwię się, że Kamila się rozpłakała. Też bym się rozpłakała, gdybym nie myślała trochę o Patryku, który nie odzywa się już od 36 minut. Gdyby mój umysł nie był tym nieco zaprzątnięty, to pewnie też bym płakała.

Wykorzystam chwilę i powiem: Kamilo, każdy pisze inaczej, każdy czuje inaczej, nawet gdy myśli się pokrywają, dlatego powiadam Ci - jesteś wieka i utalentowana na swój sposób.

Świetlik

Sellene

Otworzyło mi to oczy na sprawę miłości...
Kochać to słowo tak względne, tak zależne od osobowości. Ja zdefiniowałabym je zupełnie inaczej, niż Ty to zrobiłaś, ale chodzi o to samo, czyż nie?
Nie liczą się słowa, których używamy do opisania czegoś. Liczy się to Coś, uczucie silniejsze niż wszystko, mające wiele aspektów.

W końcu miłość, to miłość i miłość i miłość, a nie tylko miłość.

A może jednak...?

Piękna interpretacja, Świetliku. Bez względu na wszystko ten twój daje nam poznać Ciebie lepiej i głębiej. Mocniej.
Przynajmniej mi.

Świetlik

Piękne? To, kurwa, szkoda, że nieaktualne.
Nie wierzę w miłość.
I kiedyś o tym napiszę.

SamoSieja

"Wystarczy, że nie ma Cię dłużej i zaczynam wariować."

Kurwa, czemu to brzmi jakby było o mnie? Pierdole Cię, za dobrze piszesz:P I całego nie przeczytałam, bo to zbyt głębokie, a wieczór jest porą dobrą na smuty i wspominki. Ehhh... Żeś trafiła, akurat jak użalałam się nad swoim marnym losem "z dala..."