Forum zostało przeniesione.

Świetlik · Wysłany: Pon 20:00, 26 Mar 2007 Temat postu: List do przyjaciółki.

Betowała: Sellene.
Pisała: Ja.
Odbiera: Pani od polskiego, na akcję pt. "Kontakty międzyludzkie".
A powinna odebrać: Czarodziejka. Choć i tak nie zawarłam tu wszystkiego, co chcę Ci powiedzieć!

Wrocław, 26 marca 2007r.
Przyjaciółko!

Mam nadzieję, że u Ciebie wszystko w porządku, choć nie wynikało to z Twojej ostatniej wiadomości, za którą bardzo Ci dziękuję, bo zawsze miło jest dowiedzieć się, że kochana osoba jest wyczerpana w każdym z możliwych i niemożliwych cali. Jestem jednak święcie przekonana, że wszystko się wyjaśniło,
Natomiast u mnie jest… Okropnie. Przy życiu utrzymuje mnie tylko świadomość, że niedługo wakacje. A tak poza tym to coraz częściej czuję się jakby zepchnięta w najmroczniejsze zakamarki marginesu społeczeństwa. I uwierz mi – przy zdrowym rozsądku dochodzę do wniosku, że wcale tak nie jest i przez tą całą naukę jestem (niestety bardzo świadomie) przewrażliwiona. Szkoła jest okrutna. Ba, nie tylko ona. Głównie to, co się dzieje poza nią. A dlaczego? Ciągają mnie po wszystkich konkursach i moje życie zamieniło się w jedno wielkie powtarzanie materiału. Wciąż i wciąż. I co z tego mam? NIC, bo oczywiście nie daję rady. Dziękuję za uwagę.
Pomijając szkołę, to kompletnie nic się nie dzieje. Może nie licząc tego, że próbuję coś wnieść w życie i o dziwo mi się to nie udaje. Cieszmy się, o tak.
Zmieniam się. Przez te zmiany patrzę w monitor komputera i śmieję się „jak głupia do sera” (widzisz? Nawet zaczęłam rymować, a to takie denne) z siebie – rzecz jasna. Zaczęłam słuchać polskiej muzyki i jestem tym trochę załamana. Choć przyznam – tak jest lżej, bo wiem, jaki jest przekaz piosenki, ale otoczenie narzeka, bo te przekazy mnie buntują. Kupiłam glany, wiesz? Są cudowne, czarne i wysokie.
Ostatnimi czasy mam huśtawki nastrojów. Raz góra, raz dół. A pośredniość jest najgorsza. Znasz mnie: nie lubię być spokojna, ustatkowana. Wolę „górę”. Ten stan, kiedy jestem szczęśliwa i nic się nie liczy. To uczucie nieskończonej zabawy w chmurach. A potem ciągnie mnie na dół. Przez chwilę rozpaczliwie się trzymam i uśmiech staje się fałszywy. Później zrozpaczona nie wiem, komu powiedzieć co czuję. Znasz mnie: nie lubię się spowiadać. Może powinnam zacząć? Bo ostatnio coraz bardziej żałuję, że dla Was, przyjaciół, jestem „zawsze-szczęśliwą-dziewczynką-w-kokardkach”. No cóż, okazuje się, że kokardki się kompletnie rozwiązały i już sobie sama nie radzę.
Nieważne, co tak naprawdę się dzieje. Czasem to, czasem tamto. Czasem dobrze, czasem źle. Teraz chcę tylko przyjaźni. Tak, bardziej niż kawy i wakacji. Albo nie, chcę i wakacji, i przyjaźni. To pierwsze bardziej osiągalne. No, ale nic nie mówię. Po prostu bądź.
Kocham Cię. Pozdrawiam, ale nie mogę jeszcze kończyć. W tym natłoku problemów zauważam to coraz bardziej. Społeczeństwo mnie wprost żenuje. I jesteś tylko Ty. Rozumiesz moje potrzeby i że kocham glany. I nie powiedziałabyś, że są okropne i dla „jakiejś rasy ludzi”. Nie nazwiesz mnie nudną, bo wiesz, że jestem inna i chcę czegoś innego. Dziękuję Ci, że jesteś, a ja też mogę być… Mną i tylko mną.
Kocham Cię. Pozdrawiam. Tęsknię. I chcę, żebyś przyjechała do mnie i porządnie zawiązała kokardy. I jeszcze raz: pozdrawiam. Niech Ci się żyje dobrze,
Nie zawsze szczęśliwa, zawsze Twoja dziewczynka w rozpuszczonych włosach.

PS
„Mówili mi: śmiej się,
dzisiaj każą mi płakać!
Wczoraj ucięli mi skrzydła,
Dziś każą mi latać.”

Yumi · Wysłany: Czw 13:57, 29 Mar 2007 Temat postu:

Jest super. Znam to wszystko, o czym piszesz - bardzo dobrze to znam. Ja lubię słuchać zagraniczne piosenki, bo dzięki nim uczę się języków (szczególnie japoński). Też mam glany - śliczne i czarne. Ładnie opisałaś to wszystko. Kocham czytać listy. Niektórzy ludzie naprawdę ślicznie opisują w nich swoje problewmy, potrzeby i uczucia - to Ty. Znalazłam tylko jeden błąd: tą całą naukę - powinno być tę całą naukę. To tyle. Pozdrawiam.

PS. Napisałam to jakbym komentowała notkę na blogu ;P Nie ważne.

Świetlik · Wysłany: Czw 19:27, 29 Mar 2007 Temat postu:

Ach, przecież w komentarzach na blogach wyrażamy opinię tak samo, jak komentując twórczość tutaj. A za znalezienie błędu dziękuję.

Ach, wiem. Mam takie same problemy jak wszyscy(traktuję o tym w ostatnim akapicie prologu na moim blogu, tak się pochwalę, o Smile

). A list mi się of course nie podoba. Bo zawsze chcę pisać jeszcze lepiej. Na nic wmawianie sobie, że lepiej się nie da. W tym temacie się nie oszukam. Ale powierzę sobie w Wasze opinie:D.

Sellene · Wysłany: Czw 20:13, 29 Mar 2007 Temat postu:

Yoshi, tę całą jest niezgodne z zasadami języka polskiego.
ą + ą = dobrze
ę + ą = źle
ą + ę = też źle
ę + ę = dobrze
Przynajmniej tak tłumaczy to moja pani profesor.

To tak prewencyjnie, dziękuję za uwagę.

Yumi · Wysłany: Pią 6:12, 30 Mar 2007 Temat postu:

Ale mi chodzi o rzeczownik naukę - tę naukę, przymiotnik nie jest tutaj ważny. Zaimek wskazujący wskazuje rzecz, a nie określenie tej rzeczy, prawda?
Pisać można zawsze lepiej, co nie zmienia faktu, że list mi się podoba.

Sellene · Wysłany: Pią 8:41, 30 Mar 2007 Temat postu:

Racja.
Ty Świetliku wiesz, że znam ten tekst, więc co ja Ci będę mówić...
Ładnie i głęboko.
I, zgadzam się, szkoła JEST okrutna.

Czarodziejka Słów · Wysłany: Pią 18:44, 30 Mar 2007 Temat postu:

Ja Ciebie też kocham :*
Mam dziś zupełnie podły nastrój. Zmęczona całym tygodniem, okropną szkołą i całym natłokiem wydarzeń mój humor znów nie jest tak dobry, jakbym tego oczekiwała w piątkowe po południe. (A może popołudnie? Tracę rachubę.) Nie mniej jednak do pewnego momentu byłam jedynie w Stanie-Przed-Płaczowym. Ale jak przeczytałam ten list, to jednak uległo to zmianie... Zwłaszcza koniec. ;(
Jaka szkoda, że nie ma Cię na gg! Gdy tylko włączałam komputer, robiłam to z nadzieją, że Twoje słoneczko będzie wesoło żółte. Ale to nic. Poczekam. I wreszcie porozmawiamy :*
P.S Przepraszam za zupełny chaos, brak sensu i błędy. To wszystko wina humoru!

SamoSieja · Wysłany: Pią 19:45, 30 Mar 2007 Temat postu:

A ja się z Wami żegnam. Adios!

Świetlik · Wysłany: Sob 9:48, 31 Mar 2007 Temat postu:

Agaciu...? Co jest?

Kamciu. Wiesz. Wróciłam do domu i porozmawiałam trochę z moimi rodzicami o gimnazjum. Potem poleciałam śpiewając "idę porozmawiaaać z Kaaamciąąą". Siedziałam do 19, umówiłam się z Olą, bo byłam pewna, że zdążymy porozmawiać. Najwyraźniej nie, bo przecież... Ech. Nieważne. Nie kłóćmy się.

List został wywieszony na tablicy korkowej w korytarzu. Głupia pani dopisała pod podpisem "Martyna". A kiedy się jej spytałam, czy dostanę ocenę, powiedziała, że tak. Potem podeszłyśmy do niego. Pani rzuciła na niego okiem i z tyłu napisała "6". Dziękuję, Sellene:*.

Może kiedyś powstanie wersja druga. Osobista, do wglądu dla Kamci. Ta mi się podoba, ale nie opisałam w niej wszystkiego. Bo czy chciałabym pisać o wszystkich moich problemach, szczególnie jeśli cała klasa wiedziałaby, że ten list pisałam ja? Przeczytałam inne listy z tablicy. Mój się wyróżniał. Był taki... poważny. Kiedy inni pisali, że dostali pieska, że pamiętają, ile ktoś tam dla kogoś tam zrobił, ja pisałam o tym, jak moja egzystencja mnie przytłacza. Smutne.

Czarodziejka Słów · Wysłany: Sob 14:44, 31 Mar 2007 Temat postu:

Agacia jest zła, bo nikt nie przeczytał i nie skomentował jej opowiadań... (Taka mała dygresja.)

Sellene

Nie ma za co, Nono, zrobiłam co mogłam Wink

A tak poza tym, to chyba większość Twoich dzieł jest taka bardziej "dojrzała", czyż nie? (nie licząc niektórych śmiesznych wierszy Very Happy

)

Niewiadoma

Ja już chyba o tym mówiłam, prawda?
Uważam Świetliku, że jesteś geniuszem.
Boję się pomyśleć o czym będziesz pisać za kilka lat, oj już się boję!
Sądzę, że z twoim tempem rozwoju wydasz jakas trylogię w wieku lat 18nastu.

Krwiożercza

Co tu dużo pisać - pięknie. Złapałaś coś, czego ja nigdy nie potrafię ująć... No, albo się ma talent, albo się go nie ma Wink

Pięknie piszesz, Świetliczku :*