Forum zostało przeniesione.

Sellene

Widząc pozornie nieciekawe mury naszej szkoły, codziennie rano zastanawiam się, jak to możliwe, że tak przeciętny z wyglądu budynek może skrywać tyle ciekawych rzeczy. To nie żart! Często nie widzimy spraw takimi, jakie są na prawdę, spoglądając na wszystko, co się tam dzieje przez pryzmat szkoły. Ta instytucja od pierwszych lat nauki większości z nas kojarzy się z przymusem, wyczerpującą nauką i przede wszystkim - z nudą. Spójrzmy na temat z innej strony. Wygląd, to na pewno nie to, po czym należy oceniać liceum imienia Jarosława Dąbrowskiego.
Nawet rano, gdy wszyscy wydają się być zaspani i niemrawi, można znaleźć ciekawe zajęcie. Jednym z nich jest ocena ubioru osób chodzących do naszej szkoły. Dawniej w szkołach panowały ścisłe reguły określające strój, a dziś? O czasy, o obyczaje! Gdzie nie spojrzeć - ubrania w kolorach tęczy kontrastujące ze sobą tak, że czasem oczy bolą od patrzenia. Oczywiście są wyjątki - ci bardziej spokojni noszą stonowane rzeczy w ciemnych kolorach, ale coraz częściej spotyka się ludzi tego pokroju ubranych ekstrawagancko. Wiadomo - człowiek określa siebie przez swój ubiór, więc bardzo dobrze, że pozostawiono nam wolny wybór - jest na co popatrzeć.
Gdy już zaczną się lekcje robi się jeszcze ciekawiej. Wszystkie mieszane uczucia, jakie buzują w nas, gdy siedzimy w ławce, dostarczają niezapomnianych wrażeń. Gdzie indziej można doświadczyć na raz stresu, strachu, złości, niepewności, a jednocześnie euforii, szczęścia i przekornego poczucia dumy, gdy coś umiemy? Bądźmy szczerzy - nie ma miejsca, w którym stykamy się z większą ilością sprzeczności, niż szkolna ławka. Czasem mamy okazję obserwować zdenerwowaną koleżankę, która usilnie próbuje stworzyć pozory wiedzy podczas odpytywania przy tablicy. Jakie jest wtedy nasze zaskoczenie, gdy okaże się, że dostała dobrą ocenę! Po takiej udanej lekcji gratulacje na przerwie nie mają końca. Jak widać - szkoła potrafi być szczęśliwym miejscem.
Na przerwach nie jest inaczej. Zaczynając od faktu, że czasem można dostać ataku śmiechu, obserwując zachowania niektórych osób tymczasowo uwolnionych z więzów wiedzy, kończąc na usilnym nauczeniu się czegoś po rzuconym przez kogoś z klasy haśle „Będzie kartkówka!”. Nie zapominajmy oczywiście o konsultacjach na temat każdej pracy domowej, które są nieodłączną częścią każdej przerwy. Są jednak osoby, które czują się tak pewnie, że nie muszą powtarzać niczego w skupieniu i mogą oddać się błogiemu uczuciu spokoju podczas pochłaniania kolejnej kanapki. Na odpoczynek przy jedzeniu można sobie pozwolić dopiero po odstaniu wielu chwil, czekając w szkolnym bufecie. Sądzę, że każdy zna ten stan, gdy nerwowo potupując nogą kontempluje nad tym, czy nie spóźni się na lekcję przez osoby czujące się uprzywilejowanymi do kupowania bez kolejki. Nawet, jeśli ktoś się spóźni - zawsze może powiedzieć, że przerwa była za krótka. Nauczyciele są wtedy bardzo wyrozumiali i zazwyczaj zapraszają delikwenta do tablicy, chcąc dostarczyć mu wielu emocjonujących przeżyć.
Codzienność szkolną urozmaicają nam częste wydarzenia kulturalne. Zazwyczaj zwane są różnymi „Dniami”, ale nie tylko - każdy przecież pamięta Konkurs Młodych Talentów. Wszystkie akcje, które są organizowane przez zgrany zespół młodych ludzi i nauczycieli sprawiają, że przebywanie w liceum jest jeszcze przyjemniejsze. Co lepsze, zazwyczaj w takich wydarzeniach bierze udział niemalże cała społeczność szkolna, co bardzo integruje klasy między sobą. Bądź co bądź w ludziach tkwi coś, co pcha ich w nieznane - dzięki temu nawiązuje się wiele ciekawych znajomości i bierze udział w wielu sytuacjach, które często okazują się bardzo kształcące. Bierne uczestnictwo nic nie da - wtedy można tylko zanudzić się na śmierć. Zaś gdy przypatrujemy się temu, co dzieje się na „scenie”, gdy jesteśmy zainteresowani akcjami i pomagamy w ich organizacji - wtedy świat wydaje się bardziej barwny. I nie mówię tu o profitach, jakie później można mieć u aktywniejszych profesorów.
Podsumowując, jak wiedzą wszyscy - pierwsze wrażenie często jest mylne. Jeśli będziemy oceniać szkołę wychodząc z negatywnego założenia, to nic nie osiągniemy. Gdy będziemy otwarci na nowe doświadczenia - doznamy wielu emocji, poznamy fascynujących ludzi, a przede wszystkim - będziemy się rozwijać. Wtedy nikt wychodząc ze szkoły nie pomyśli „Znowu tyle godzin straconych bez sensu w tym budynku”. Uwierzcie - jeśli się ma choć odrobinę chęci, to wszystko może diametralnie zmienić się w naszych oczach. Bądź co bądź, w Dąbrowskim tak na prawdę nie można się nudzić.

PS: Tytuł spontanicznie wymyślony z braku ciekawych pomysłów.

Kaziu masakrator

Ło Matko Boska Jaruzelska!!!

Ile entuzyjazmu... Uuuu...

Yyyy... Oooo... No. Ten. Felieton zawsze wydawał mi się trochę taki bardziej... Eeee... No... Ironiczny? Albo to ja nie mam wyczucia.

Pomysł na tytuł?

Eeee...

Kraina kontrastów? Nie wiem w sumie xP Ale coś kontrastowego. To się tak najbardziej w oka(tak, wiem, nie pisze się "oka" xP) rzuca xP

Sellene

Są miejsca, w których starałam się być ironiczna, ale przesłanie ogólne ma być optymistyczne. :]

Malinowa.

Nie podoba mi się. Brzmi jak artykuł do szkolnej gazetki, który pisze jakiś kujon co spędza wszystkie przerwy pod salą lekcyjną. -.-

Sellene

W zeszłym roku napisałam pesymistyczną pracę totalnie jadącą po szkole. W tym roku miało być optymistycznie i zachęcająco. Jak miałam napisać inaczej???

Świetlik

Zbetowałam Ci na gg, jak wiesz. Obrzydliwie, ale to nic. Ja nic nie potrafię, więc powinnaś się z tym liczyć jak poprosiłaś ^_^.

Hm. Ale ogółem nie bardzo mi się podoba, choć opisałaś szkołę optymistycznie, to ni w chu nie widzę w tym wszystkim Ciebie. Suche takie.

SamoSieja

Zgadzam się ze Świetlem i Księżniczką.
To brzmiało jak wymuszone, suche i bez wyrazu. A ironii tam nie widziałam, może ja ślepa jestem? xD Nie wykluczam tej opcji.
Słowem mi się nie podobało.
Pisałam w 6klasie podstawówki coś podobnego o teście 6klasistów. To takie naiwne było i ten felieton też mi się taki wydaje Oo'

Sellene

Dzięki za szczere opinie.
Słowem - i tak tego nie oddam, bo umrę do jutra.
A tytułu nadal nie ma.

Czarodziejka Słów

Zapewne nie powiem nic nowego i konstruktywnego, bo mogę jedynie zgodzić się z opiniami moich poprzedników.
Nie przypominało mi to felietonu - brzmiało bardziej jako suche sprawozdanie z jednego szkolnego dnia, dodatkowo widziane oczami szkolnej kujonki, która nie ma do roboty nic ciekawszego, niż stanie przy szkolnym bufecie, albo obgadywanie ubioru innych.

P.S. A tak w ogóle chodzisz do tej samej szkoły, do której moja przyjaciółka. (Z tym, że ona jest w 1 klasie, o profilu biologiczno - chemicznym. Wink

)

Sellene

Ch Wam w D! ^________^
Znaczy, love and peace ogólnie. Dostałam celujący i wręczali mi nagrodę przy całej szkole, jako jedynej z drugich klas.
A konkurs się nie odbył, ale i tak polonistka powiedziała, że mnie jeszcze dodatkowo nagrodzi na WOSie.

Świetlik

Bo cokolwiek piszesz jest dobre ==' Tyle że tutaj no... nie było Ciebie. Sucho było. O ile to było dobre i zasługiwało na nagrodę, o tyle pozostałe Twoje twory są fenomenalne:P. Pf.

Sellene

Fenomenalne? Ah, dziękuję <3
Bo popadnę w samozachwyt ^_^ :*