Forum zostało przeniesione.

Madame Guillotine

Jeden ze starszych, inspirowany "Dytyrambem" Tuwima, chociaż nie tak wyrazisty (żeby nie rzec: wulgarny), niestety. Proszę o wrażenia i oceny.

Wigilia Dionizji

Szliśmy nieśmiało przez sen o mieście
Kocie łby ślizgały się od czarnych łez niebieskich
Świat zamarł
z wilgotnego oczekiwania
Jasne globusy latarni zamroziły swe światło
w półcieniu
Oblicza domów zionęły spokojem,
niech spoczywają w pokoju.
Czasem tylko czyjś rozszemrany pośpiech
wzburzał natrętnie zużytą cichość kałuż.
Nam łzy niebieskie spływały po czołach
i policzkach i ustach
i na rzęsach nam zamarzały
kryształową czernią.
I pomyśleć, że jutro!
Jutro ta poezja spotnieje, spowszednieje
by zmaleć do postaci liryki brzucha jelit
nieokrzesanej chuci
by w szale i gwarze ludzkich codzienności
sczeznąć
legnąć zgwałcona wśród odchodów i wymiocin.

Świetlik

Bardzo mi się podoba. Co prawda nie zrobię nawet w połowie tak dobrej analizy, by doścignęła Twoje, ale napiszę, co myślę, o.
A myślę to, że dostrzegam tu pewne nasilanie się emocji. Właściwie nie jest to na jednej płaszczyźnie, bo najpierw dostrzegam jakieś małe, ciche, ledwo w sumie rymy(tak, pewnie ich nie ma - ale ja rymy widzę wszędzie), a później to ostrzejsze już: