Forum zostało przeniesione.

Panna_Reksja

"Gniew"
zapomniała łapczywie zwodnicza świadomość o pyle
upadły strzęp wściekle skrywa otchłań
po co tańczy zdradzieckie serce?
bluźniercza zbrodnia naiwnie zapomniała o grobie

tańczy zdradzieckie kłamstwo
ale głodny strach zapomniał o czasie
szkarłatna świeca płonie
gorzka noc po otchłani przypomina sobie o zagubionej łzie

dotykam
zakrwawione marzenia ukradkiem cieszą się!
grzech obłędu pluje wolno na moją ofiarę
jej niczym świeca odkupienie przypomina sobie z wahaniem o życiu…

strzęp trupi wojna rani
rani noc cmentarza
nowy tłum z bólu poszukuje świadomości
ale kruk łzy jest czerwony

Roztargniona_Roza_Lotosu

Coprawda mam pewne wątpliwości, czy jako nowy tutaj powinienem wypowiadać się jako pierwszy, ale postanowilem "zaszaleć" (bo czym byłoby życie, gdybyśmy sobie na takie szaleństwa od czasu do czasu nie pozwalali? Wink

) i rzucic się na głęboką wodę. Więc, przechodząc do rzeczy: wiersz Twój, PannoReksjo, zdecydowanie zmusza do refleksji nad tym co pozornie codzienne. Codzienne tylko pozornie, bo to, w jaki sposób o tym myślimy w biegu przez prozę życia jest zbyt dalekie od prawdy, tylko zatrzymując się (na choćby chwilę) i pogrążając w zadumie możemy dostrzec to, o czym piszesz. Dziękuję Ci z całego serca za pomoc w zauważeniu Tego, niewielu ludzi byłoby gotowych wykazać sie taką bezinteresownością i podzielić sie tak cennym znaleziskiem z całym światem.
Czekam z niecierpliwością na kolejne Pani przemyślenia.
z poważaniem, Lotos.

ps. "ale kruk łzy jest czerwony" Mocne! Krwiste conajmniej tak jak krwisty może być stek, sam ten wers targa moim sercem i skłania do spędzenia nocy bezsennie-na przemyśleniach o sensie tego wszystkiego.