Forum zostało przeniesione.

Kikimora

Pióro do ręki
Wygnieciona, biała jak śnieg kartka
Szeleszcząca co chwila
Oczekiwanie
Machnięcie ręką
Pustka

Tysiące uderzeń zegara
Mówiących "Już północ"
Dłoń piórem przebita
Wyschnięty atrament
Pustka

Wschód księżyca
I znów zachód
Wciąż pustka
Lecz nastał świt
W umyśle

Podniesienie ręki
Błagalny gest
Dłoń rozsypana w proch
Na już nie tak białej kartce

Bezczynność niszczy

Yumi

Jakiś taki ból jakby był w tym wierszu, ale nie aż tak bardzo widoczny. Mimo to chce mi się płakać. Nie dość, że dowaliłam sobie ostatnim odcinkiem DN, to jeszcze teraz przeczytałam Twój wiersz. Ale mimo to mam neutralne nastawienie. Chyba nie za bardzo podłapałam, o co chodzi. Taki zamknięty w sobie ten wiersz. Trochę powiedzieć, ale nie za bardzo. To takie coś mi się nasuwa.

SamoSieja

Taaak... To ma taki smutny wydźwięk. Dreszczyk mnie przeszedł Wink

Jest ok, tylko mi drugi wers 1 strofy zgrzyta.
"Dłoń piórem przebita" Oł je! Lubię takie teksty...