Forum zostało przeniesione.

SamoSieja

Stanąwszy na skraju przepaści począł rozsypywać prochy. Pył delikatnie unoszony przez wiatr, powoli opadał ku dolinie. Szybujący na znak wolności, powoli stawał się częścią przyrody. W tym momencie jego istnienie jako istoty doskonałej- człowieka bezpowrotnie zmieniło się, Od teraz był częścią przyrody. Tej… Której za życia niedoceniał.

-----------
No tak... Kolejne ogromne me dzieło.

Świetlik

<3 ogromna twórczość SS mnie wzruszyła.
Piękne.
Zaskakujące.
Dziękuję za takie twory.
Zero ironii.
Po prostu uwielbienie. Ot.

Yumi

Cóż mam napisać? W myślach się gubię. Napiszę krótko: bardzo to lubię. Tak, zdecydowanie podobało mi się.