Forum zostało przeniesione.

Kikimora

Stanęłam przed furtką. "Nie, nie chcę tam iść. Nie teraz...".
Tata zacznie sie wydzierać i stłucze kolejną butelkę. znowu spędzę pół godziny w łazience, wyciągając sobie kawałki szkła z rąk.
Może tym razem uniknę ciosu w głowę od mamy, a może nie. Co to będzie tym razem? Patelnia? Garnek? Nóż kuchenny?...
Jak już dostanę się do góry, to co dalej? Chyba nie będę odrabiała lekcji, bez sensu. Nie dam rady. Nie dzisiaj.
Stałam tak i wpatrywałam się w mój, z powodu braku lepszego określenia, dom.
Czy to było nienawistne spojrzenie?... Całkiem możliwe. Ta nienawiść wypełniała mnie w całości. Może z wyjątkiem... Przypomniałam sobie coś wtedy.
10 lat temu... Mała dziewczynka, dwa blond kucyki i kolorowe legginsy. Tak sie wtedy o mnie troszczyli... Stłukłam sobie kolano, płakałam. Mama zrobiła mi opatrunek, była przy tym bardzo delikatna... Pocałowała mnie w główkę.
"Lepiej, kochana? Już lepiej?...".
Dlaczego to nie wróci? Można by wtedy wszystko zacząć od nowa. Tata nie zacząłby pić, mam nie bałaby się go i nie robiła wszystkiego, co on rozkaże.
Więc co takiego wtedy zrobiłam?... Uciekłam? Poszłam na policję? To byłaby chyba najlepsza opcja, ale byłam wtedy zbyt głupia. Myślałam: "A co oni pomogą? Wyjechaliby zaraz z gadką o szanowanym obywatelu itepe...". Byłam po prostu pewna, że jak widzą prawdziwą krzywdę, to odwracają głowę, nie chcą jej widzieć, nie przyjmują jej do wiadomości.
Do tego też mogłabym wrócić... Zaczęłabym od nowa. Poszłabym na tą cholerną policję, żyłabym teraz normalnie, ba może bym cos osiągnęła. Może byłabym... kimkolwiek.
A teraz?...
Mam 23 lata.
Nie wiem, kiedy umrę, ale to się chyba powoli zbliża. Krąży nade mną jak sęp, który tylko czeka na odpowiednią chwilę.
Ta chwila nadeszła...
Żegnam.

Hanna Patterson, 1984 - 2007_______________

SamoSieja

Borze...To było cudowne!

Niewiadoma

Hę...?
A więc. Nic toto nie wyraża. Stylem i treścią przypomina zwierzenia dziewczyn w magazynie Bravo, Dziewczyna, Twist itympodobne, w dziale Prawdziwa Historia.
Tak, w internetowym świecie panuje moda na to, żeby pisać ładnie, zgrabnie, powabnie, płynnie, ale pozbyć się wszystkich emocji. Cóż.
Niby jakieś nawiązanie do uczuć bohaterki jest, ale tylko w stylu: nienawidziła. Było jej źle. Och, och, och. A człowiek to takie skomplikowane stworzenie.

Kikimora

Dzięki za krytykę. Nie mam jeszcze takiego wyczucia, nie pisałam jeszcze na tym forum. Chociaż, czy to ma jakis związek z kategorią? Sama nie wiem. Chyba raczej nie.

Holly

Cóż, zdecydowanie zbyt pesymistycznie. Kochani, cieszmy się życiem (;
Poza tym, złapałam : sie, cos, znowu z małej, po kropce.
ale ćwicz, ćwicz (; potrzeba tylko po prostu dobrego pomysłu, ot co.

Niewiadoma

Ależ nie ma za co.
Cóż. Wybrałaś sobie cholernie ciężki temat, wiesz? Wiem, co mówię. Sama próbuję wpleść wątek okaleczonej rodziny w mojego Howcome'a (coming soon!) i nic co stworzę, nie wydaje mi się odpowiednie.
Nawet uznani pisarze mają z nim problem. Coś w tym jest, nie?
Właściwie jedyna powieść, która mnie przekonuje o tej tematyce to Lśnienie pana Kinga. I nic więcej Wink

Yumi

Hm... *kręci noskiem* Mogło by być lepiej. Próbowałaś, starałaś się, ale tak, jak napisała Niewiadoma, to jest trudny temat i trzeba być naprawdę znakomitym, by i to było znakomite, a przynajmniej w połowie przepełnione emocjami. Ja ich nie czuję. Gomen. Ale gratuluję :*

SamoSieja

Lśnienie: Film był kiepski, ale motyw ciekawy. Książki nie czytałam.
A dzisiaj doszłam do wniosku, że też nie chce mi się wracać do domu

Niewiadoma

Chyba żartujesz! Film Lśnienie był najstraszniejszym filmem jaki w życiu widziałam! A książka jest genialna. Zresztą pan King jest porównywany do Dickensa Wink

SamoSieja

Oo
No przestań... Ja się na tym nudziłam i prawie zasnęłam:P
Klątwa była straszniejsza. Nie wiem, nie przemawiają do mnie zupełnie te starsze horrory... Ale przyznam, że był ciekawy.

Niewiadoma

Strasze horrory są lepsze, bo mają coś do powiedzenia, tak przy okazji. Takie drugie dno.
Po przeczytaniu książki czułam się, jakby MNIE coś opętało, kurcze XD. Miałam koszmary przez tydzień. Pan King geniuszem jest.

Kikimora

Wiem, że to nie należy do mnie, ale tutaj chyba powinniście wieszać psy na moim opowiadanku, a nie rozprawiać o horrorach.

Niewiadoma

Powiedziałyśmy, co wiedziałyśmy; temat się wyczerpał. A z ludzkimi konwersacjami bywa tak, że stają się wielowymiarowe.

Holly

racja. Lśnienie - książka jest genialna. Uwielbiam chwile, kiedy Jack jest pijany, albo ma chęć na coś mocniejszego (;