Forum zostało przeniesione.

Świetlik

Na początku istniało skupisko sześciu żywiołów, Aqua(Woda), Terra(Ziemia), Air(Powietrze), Flamme(Ogień), Shine(Światło) i Puiss(Płodność). Pewnego dnia, znikąd pojawiła się Wielka Miłość. Swoją ogromną mocą rozbiła mieszaninę sił przyrody. Wtedy wszystko stało się wyraźne. I Amour przybrała jakiś kształt w towarzystwie.
Była piękną istotą. Miała łagodne rysy twarzy, przejrzyste, szczęśliwe oczy o rozumnym spojrzeniu. Jej usta wiecznie się uśmiechały. Odziana była w tiulową, błękitną szatę. Miała delikatne dłonie, dumnie wyprostowane ciało. Do pleców przyczepione były duże, jedwabiste skrzydła.
Aqua ubrała się w niebieską suknię. Jej skóra miała zielononiebieski kolor, wyraz jej turkusowej twarzy świadczył o rozumności osoby. Była ona rozważna, a zarazem władcza, zmienna. Raz wzburzała się, a niekiedy była spokojna, czasem była niedostępna, odważna.
Jej przyjaciółka Terra była bardzo odmienną istotą. Była wesoła, lubiła zaskakiwać. Kochała tańczyć, śmiała się zawsze. Nie zmieniała jednak swoich postanowień, uparcie dążyła do celu. Nie lubiła smutku, nawet w najgorszych chwilach umiała zauważyć jakieś malutkie szczęście, niby niepozorne, jednak piękne, pełne uroku. Wyglądała jak mała dziewczynka, ubrana w zieloną spódniczkę pełną kwiatów, o wszystkich kolorach. Była najmłodsza z grona żywiołów.
Następna z boskich sióstr, Air, też różniła się od pozostałych. Była wrażliwa i miła. Jak pozostałe przyjaciółki kierowała się rozsądkiem, jednak była porywcza, zdarzało się, że szalała, siejąc wokół spustoszenie. Miała smutne, srebrne oczy. Była bladą kobietą, a jej ubranie mieniło się odcieniami szarości.
Flamme zaś, odznaczała się stanowczością i ironią. Uważała, że może bardzo wiele, lubiła się droczyć, jednak sama nie pozwalała, by się z niej śmiano. Miała brązową skórę, promienną twarz. Biła blaskiem ognia, na ramiona opadały jej rude włosy.
Jej ukochany brat, Shine był młodzieńcem o świetlistym ciele. Olśniewał tym swoje towarzyszki, jednak odznaczał się również swoją niezdarnością. Potykał się co krok. Mimo tego, był bardzo miły i pomocny.
Ostatnią z rodzeństwa była potężna Puiss. Za jej zasługą wszystko dookoła żyło. Miała bardzo odpowiedzialne zadanie, toteż nigdy nie pozwalała sobie na szaleństwo. Doskonale wiedziała, że jeśliby przeoczyła jakiś ważny szczegół cały świat rozsypałby się na małe kawałki. Bogini rozrodu miała zawsze wyraz skupienia na twarzy. Posiadała niezwykły talent, jej uwagi nie mogło nic odciągnąć od rozmyślań, z którymi rzadko się rozstawała. Była wierną towarzyszką Wielkiej Miłości.
Pewnego dnia Amour i jej przyjaciele postanowili stworzyć też inne życie. Jednak trzeba było ukształtować dla nich miejsce. Stworzyli więc niebo, planety i Słońce. Jednak niewiele z nich nadawało się na mieszkanie dla nowych stworzeń. Na Słońce, na przykład, Flamme nieumyślnie zrzuciła parę swoich iskier i stanęło w płomieniach, tak pozostając do dziś.
Przestrzenią dla późniejszych roślin, zwierząt i ludzi, została Ziemia. Bogowie uznali ją za najlepsze miejsce dla żyjątek. Pierwsza do roboty wzięła się Aqua, zalała planetę wodą. Następnie Terra utworzyła ląd i sprawiła, że wszędzie pojawiły się drzewa, kwiaty, a także piasek, bagna i ziemia. Air, z pomocą bogini wody, zamieniła parę miejsc w lód. Teraz nadszedł czas, na stworzenie zwierząt. Wszystkie żywioły, wraz z Miłością, połączyły siły i stworzyły zwierzęta. Air, Aqua i Terra ukształtowały ciała, Flamme i Shine tchnęli w nie duszę, Amour dała im serce, a Puiss zdolność do rozmnażania się. Obdarzyła tą umiejętnością również rośliny. Wszystko było piękne!
Jednak nie zakończyli dzieła stworzenia. Niedługo po stworzeniu zwierząt Shine i Flamme mieli liczne potomstwo gwiazd oraz księżyce. Córki pierwszej pary na ziemi rozbiegły się na wszystkie strony po niebie. Rodzice nie mieli szans na znalezienie dzieci. Zostali im jednak synowie, w obawie przed utratą pozostałych dzieci, Flamme przydzieliła każdego z synów do planet, ziemski satelita bił blaskiem, ponieważ światło Słońca odbijało się od niego.
Po pewnym czasie na ziemi pojawiła się najmądrzejsza istota śmiertelna, człowiek. Bogowie przyglądając się zwierzętom zapragnęli kogoś inteligentniejszego, chodzącego na dwóch nogach, pięknego, takiego jak oni. Ulepili więc człowieka. Tak jak w przypadku zwierząt, powstał z wody i pyłu zmieszanego ze sobą, który stwardniał dzięki Air. Boska para dała mu duszę. Sercem i płodnością zajęły się Puiss i Amour. I tak powstali ludzie. Należało jednak ustanowić jakieś prawa. Bóstwa napisały więc Księgę Życia. Podobno na jej końcu były słowa, które znała tylko Amour. Żaden ze śmiertelników nie mógł ich przeczytać, resztę zaś poznali przez oficjalne przekazanie. Złamanie ustanowionych praw groziło ciężką karą. Jeden z zakazów mówił, że należy być wiernym swemu partnerowi.
Kilka dni potem stało się nieszczęście. Pewna para ludzi na ziemi złamała wyżej wymienione prawo. Kobieta, o imieniu Roa, czyli zło, zdradziła swego męża. Mimo woli bogów, nie została ukarana. Sprzeciwiła się im, narzekała na ich sposób bycia. Wtedy Amour rzekła:
- Ty, Roo, nie usłuchałaś nas. Swym nieposłuszeństwem ściągasz na ród ludzki nieszczęście – gdy zakończyła swą wypowiedź odesłała kobietę na ziemię. Przez trzynaście lat, trzynaście dni i trzynaście godzin wszystko toczyło się dalej po swojemu. Roa umarła, a ludzie zapomnieli o klątwie Wielkiej Miłości. Jednak władczyni spełniła swą obietnicę. Pojawił się głód, choroby, tęsknota, rozpacz, ból i inne przykre uczucia. Flamme widząc cierpienie człowieka poszła do siostry, błagać ją o litość. Ta jednak nie zgodziła się, mówiąc:
- Dobrze wiesz, że zgrzeszyli. Kara nie mogłaby ich ominąć. Widzisz tamtą gwiazdę? Tak naprawdę, to złote serce. W nim zamknięta jest nadzieja. Ale ludzie jej nie dostaną! Byli źli.
Bogini ognia nie dała za wygraną. Gdy Amour przymknęła oczy pobiegła w stronę skrzyni. Wyjęła z niej nadzieję i zaniosła ludziom. Dzięki niej mogli być szczęśliwsi. Odetchnęła z ulgą, bo kiedy wróciła Wielka Miłość nadal drzemała. Jednakże to nie koniec zła, jakie miało panować na świecie. Amour, gdy się obudziła, zauważyła, że złote serce świeci intensywniej niż wcześniej. Pospieszyła na miejsce, gdzie się znajdowało i wzburzyła się. Skrzynia płonęła. Wróciła do Flamme i ukarała ją srodze. Za to, że chciała pomóc ludziom, teraz ich niszczyła. Wszystkie lasy, rośliny, każde istnienie płonęły pod jej stopami. Ludzie bali się ognia. Nawet wtedy, kiedy już nauczyli się go używać, budził w nich strach.

Czarodziejka Słów

Są rzeczy, które nie robią na mnie najmniejszego wrażenia.
Niektóre z nich czytam tylko po to, by wyrazić swoje zdanie (często skrytykować, jako, że te z reguły się nudne.)
Są takie, które mi się podobają, jednak czegoś mi w nich brakuje. W wielu przypadkach są to uczucia, emocje, odrobina serca.
Ale u Ciebie nie brakowało mi niczego. Znalazłam zapał, chęci i wszystko, o czym wspomniałam w poprzednim zdaniu.
Aż trudno mi uwierzyć, że było to tylko wypracowanie. Opisałaś to tak pięknie, z taką dokładnością, że aż na chwilę...
Tak, w zasadzie niewielu osobom to mówię. Ale tu muszę to napisać.
Aż na chwilę poczułam się, jakbym tam była. Jako niewinny i niewidziany przez nikogo obserwator nadzorowała żywioły, spoglądała na powstawanie Ziemi, na zaludnianie jej...
Aqua spodobała mi się najbardziej. Wiesz czemu? Bo była podobna do mnie. A co za tym idzie również do mojej Hermionki. Tak jakoś miło mi się zrobiło jak to przeczytałam Wink

Ach! Takie widzenie początku jest wspaniałe! Świat był piękny, dopóki nie pojawili się ludzie. To my wszystko zepsuliśmy. Mogliśmy żyć w szczęściu, jednak przez Naszą głupotę wszystko się popsuło...
Mua. Ślicznie :*

NyNuLiNkA

Mi też bardzo się podobało... Uwielbiam siły natury przedstawione w ludzkich postaciach. I to Złote Serce.. Ta nadzieja, tak jakby drzemiąca, czekająca na chwile by się przebudzić. Naprawde śliczne. Jeśli nie dostaniesz szustki (ostatecznie 5+) to chyba nie wiem =D

Świetlik

Dostałam 5- Very Happy

To było w piątej klasie. Ach, ach. Ponad rok temu. Ach, ach!

Czarodziejka Słów

Co?! Co takiego?! 5- ? Czemu tak słabo? Łe, ta Twoja nauczycielka jest czasem dziwna ^^

Świetlik

No wiesz, trochę błędów jednak było. Czekajcie, poszukam zeszytu. Może nie leży w odmętach piwnicy:D

Niewiadoma

Śliczne. Nie potrafię pisać tak pięknie i poetycko jak ty. Ot co. (I właśnie dlatego skupiam się na pisaniu w kategorii życia codziennego...)
Argh... ja bym w życiu na coś takiego nie wpadła...
A co tam błędy? Obecnie mam profesora, który ocenia samą treść. Jeśli wyłapie jakieś błędy daje nam wypracowanie do poprawki i ocenia dopiero wtedy, kiedy nie może się już doniczego przyczepić. Och, cudowny facet. (aaa! off-top! kryć się!) Dałby ci sześć z plusem o ile taka ocena wogóle istnieje ;>

Czarodziejka Słów

Istnieje

W gimnazjum dostałam taką conajmniej raz ;P
(a żeby za bardzo nie off-topować) tak, też bym nie wpadła na coś takiego... Chociaż może dlatego, że nigdy nawet nie próbowałam.

AnUs · Gość

Ciekawe

Vesper

Pf, znajoma dostała 6+ z historii, za referat o hinduiźmie.
Jaka ja byłam wtedy zazdrosnaaaaaaaaaa!

Sellene · Wysłany: Nie 21:15, 25 Mar 2007 Temat postu:

Ciekawe, świetliku, ciekawe...
Najbardziej z ich wszystkich polubiłam Amour. Może ze względu na dziedzinę, może ze względu na imię, nie wiem. Jakoś tak najbardziej mi się spodobała.
Ogólnie ładnie piszesz, muszę to przyznać :jealous:

Świetlik · Wysłany: Nie 21:29, 25 Mar 2007 Temat postu:

Oj, Sellene, Sellene. Wiem, że desperacko chciałam pogadać na forum, ale nie musiałaś pisać takich... Hm. Bzdur? O, tak. Bo to bzdury. Ładnie to nie piszę. No, nic. Dziękuję za te wszystkie fałszywe słowa!

AAA!!! POD KARTKĄ SIĘ COŚ ZAŚWIECIŁO!

Sellene · Wysłany: Pon 15:22, 26 Mar 2007 Temat postu:

No dobra: ładnie piszesz w porównaniu do mnie.
Może być?

Pamiętaj, że Ty jesteś subiektywna, i ja też, więc opinie napewno będą się różnić Razz

Świetlik · Wysłany: Pon 17:21, 26 Mar 2007 Temat postu:

Och, no. Niech będzie. Dziękuję.